Regelmatig waarschuwt FNV Zelfstandigen voor de praktijken van Trademark Office B.V., hierna Trademark Office. Dat bedrijf maakt zich schuldig aan acquisitiefraude in de vorm van domeinnaamfraude.
1 oktober 2018
Onze leden worden helaas nog steeds lastiggevallen door ongewenste telefoontjes met dwingende verkoopmethoden. Naast onze waarschuwingen voor de handelwijze van Trademark Office is er veel publiciteit in diverse media daarover. Dat alles heeft tot gevolg dat we op Twitter veel berichten zien van mensen die benaderd zijn maar er niet in zijn getrapt. Een onbewaakt ogenblik in de vakantie kan je wel een hoop gedoe opleveren. FNV Zelfstandigen staat je dan bij, desnoods tot in de rechtszaal van de kantonrechter.
Een voorbeeld van een rechtszaak behandel ik in deze blog. Trademark Office heeft een vennootschap onder firma en haar twee vennoten gedagvaard omdat de onderneming weigerde de factuur van Trademark Office te betalen.
De kantonrechter heeft partijen op zitting uitgenodigd. In twee rondes hadden partijen al schriftelijk de degens gekruist. Er zijn op die zitting meerdere zaken van Trademark Office tegen andere gedupeerde ondernemers behandeld. Trademark Office durft de confrontatie kennelijk niet aan met een club van ondernemers die belazerd is en komt dan doodleuk niet opdagen.
Hoe het is gegaan is wel duidelijk. De ondernemers hebben een domeinnaam met een .nl-extensie. Trademark Office belt op 22 december 2017 ongevraagd en onaangekondigd naar de ondernemers. Tijdens dat telefoongesprek wordt een akkoord afgedwongen voor een domeinnaam met de extensie .com. Daarbij worden de ondernemers voor het blok gezet om snel te beslissen omdat anders iemand anders met de domeinnaam aan de haal kan gaan met alle mogelijke negatieve consequenties van dien. Alleen het deel van het telefoongesprek waarin akkoord is afgedwongen, is opgenomen op een geluidsdrager. Trademark Office overlegt alleen een woordelijk verslag (transcript) in print over en een geluidsdrager met dat gesprek wordt niet aangeleverd bij de rechtbank.
Na het telefoongesprek gaan de ondernemers op onderzoek uit op internet en schrikken zich een hoedje als ze ontdekken dat er tegen Trademark Office een procedure liep in verband met acquisitiefraude. Verder weten de ondernemers uit te vinden dat het pand waar Trademark Office in Amsterdam gevestigd zou zijn leeg staat. Ook weten zij uit te vogelen dat het rekeningnummer dat op de incasso’s van Norrad Incasso B.V., de gemachtigde van Trademark Office, niet op naam van Norrad Incasso B.V. staat en dat Norrad Incasso B.V. en Trademark Office bestuurd worden door dezelfde personen.
Na het onderzoek belt één van de vennoten met Trademark Office. Er ontspint zich in eerste instantie een vriendelijk gesprek maar de sfeer slaat 180 graden om als de vennoot zegt dat hier naar zijn mening sprake is van oplichting. De kantonrechter stelt aan de hand van de stukken vast dat het gesprek overgaat in het uiten van dreigementen van Trademark Office naar de vennoot.
De vennoot die niet voor één gat is te vangen, zegt dat “zij het geld maar bij hem moest komen halen”. En dan wordt het bizar. Een medewerker van Trademark Office of Norrad Incasso is daarop inderdaad naar de vennoot gegaan.
Omdat Trademark Office aan de telefoon al dreigementen uitte, vreesde de vennoot toch wel even voor zijn veiligheid. Hij vroeg daarom aan de politie om bij het ‘bezoek’ door Trademark Office te zijn. Hulde aan de politie, want die geeft daaraan gehoor en spreekt met de bezoeker. Later zegt de politie aan de vennoot dat hij niet de enige was die melding had gemaakt van oplichting door Trademark Office. Toegezegd is door de politie dat zijn melding van oplichting open blijft staan.
Door de ondernemers wordt het transcript als zodanig niet betwist. Ze willen niet betalen omdat er sprake is van een verkooptruc. De overeenkomst is uitsluitend op basis van de onjuiste mededelingen van Trademark Office en de opgelegde tijdsdruk tot stand is gekomen.
Het deel van het gesprek dat aan de gemaakte afspraak vooraf is gegaan en waarin die onjuiste mededelingen zijn gedaan is niet opgenomen. Trademark Office heeft niet betwist dat zij deze mededelingen heeft gedaan en dat daarna de overeenkomst tot stand is gekomen. Trademark Office voert alleen aan dat er geen sprake is van oplichting of acquisitiefraude omdat de dienst conform de overeenkomst is geleverd en dat de aantijgingen in het nieuwsstuk dat de ondernemers hebben overgelegd niet bewezen zijn.
De kantonrechter geeft aan dat acquisitiefraude een bekend fenomeen is. Met name kleine ondernemers en middenstanders zijn het slachtoffer van deze fraude. Van algemene bekendheid is dat zij in een dergelijk geval telefonisch worden benaderd, dat hen dan een (opzettelijk) onjuiste mededeling wordt gedaan en hen vervolgens, naar aanleiding van die onjuiste mededeling, een aanbod wordt gedaan om een overeenkomst te sluiten. Verder is het zo dat het slachtoffer op basis van die onjuiste mededeling wordt bewogen om die overeenkomst te sluiten, waarna slechts een bandopname wordt gemaakt van het akkoord gaan door het slachtoffer met het aanbod. Dat heet bedrog(artikel 3:44 lid 3 BW).
Ook zegt de kantonrechter dat Trademark Office niet heeft weersproken dat zij in dit geval een ‘verkooptruc’ heeft gebruikt om de ondernemers over te halen de overeenkomst te sluiten, door de onjuiste mededeling te doen dat een concurrent de domeinnaam met .com-extensie had geclaimd (en dat zij deze konden veiligstellen). In dit geval dus ook bedrog.
Dat de ondernemers vinden dat ze zijn opgelicht, wordt door de rechter gezien als een beroep op de vernietigbaarheid van de overeenkomst. De rechter honoreert dat beroep. Kortom, de overeenkomst is vernietigd wegens bedrog door Trademark Office. De factuur hoeft dus niet betaald te worden.
Juridisch gezien niet een heel bijzondere uitspraak omdat hij in lijn is met de overgrote meerderheid van de gepubliceerde uitspraken inzake Trademark Office. Wat wel bijzonder is, is dat als een ondernemer zegt dat “ze het geld maar moeten komen halen” dat Trademark Office daadwerkelijk op bezoek gaat bij de ondernemer om “het geld op te halen”. Mooi dat de politie dan op verzoek van de ondernemer op locatie is als Trademark Office verschijnt en dat de melding (aangifte) tegen Trademark Office, één van velen, bij de politie open blijft staan.
Acquisitiefraude is strafbaar als misdrijf met maximaal op te leggen straffen van ten hoogste twee jaren gevangenisstraf of een geldboete van ten hoogste € 83.000,-. Nu uit de uitspraak van de kantonrechter blijkt dat meldingen bij de politie over Trademark Office open blijven staan, is te hopen dat op enig moment door het Openbaar Ministerie onderzoek wordt verricht en besloten wordt tot strafrechtelijke vervolging over te gaan. Acquisitiefraudeurs zijn gevoelig voor de centen en een boete-oplegging van € 83.000,- does the trick. En als we dan toch bezig zijn, is wel handig als ondernemers via internet aangifte bij de politie kunnen doen als zij getroffen worden door acquisitiefraude in plaats van een verplicht aangiftebezoek aan het politiebureau.
mr. Ewald van Sark
procesjurist FNV Zelfstandigen